Het weekjournaal kocht ik in Florence, in “Il Papiro”, zo’n fijne winkel achter de Duomo op de Piazza del Duomo. Een luilekkerland vol handgemaakte boeken met genaaide katernen, en prachtig papier. Het kostte €50,00 en het duurde acht jaar voor ik wist wat het zou worden: mijn weekjournaal. Elke week verdeeld over een pagina, in zeven vakjes. Ik wilde vooral tekenen, maar in de praktijk kwam het er op neer dat ook zeven kleine vakjes vullen nog een behoorlijk karwei is.
Compositie
Je kunt de vakjes op zo’n pagina handig indelen met smalle washitape. Mooier is als je zelf “tape” tekent, met mooie patroontjes bijvoorbeeld, maar dan mondt het al snel uit in een monnikenklus. Ook de vakjes vol tekenen is een intensief project. Je moet wel voorkomen dat je er tegenop gaat zien. Ik startte in maart 2015, en eindigde op 31 december 2021. Twee keer laste ik een lange pauze in, zij het met een beetje schuldgevoel, haha. Maar waarom niet?
Hulpmiddeltjes
Wat ik gebruikte was een datumstempel, die ik speels verdeelde over een pagina, want alles draait om compositie.
Kleine stempeltjes te kust en te keur in mijn boek. Soms gebruikt om een vakje op te vullen, soms omdat het van toepassing was bij die dag.
Het was leuk om in een bepaalde kleur te werken, zowel met de washitape als met de tekeningen, zodat je een eenheid krijgt.
Probeer eens de lijnen te doorbreken en gewoon dwars door alle dagen heen te werken.
Met leuke letters, die vertellen dat iemand die dag jarig is, of hoe je je voelt, of wat je die dag is opgevallen, kom je een heel eind.
Je kunt ook snoeppapiertjes, bonnetjes, etiketjes, stickers, postzegels, gedroogde bloemen en uitgeknipte plaatjes inplakken.
Dat gevoel, dat het je is gelukt!!!
