Dit boekje kreeg ik cadeau van een vriendin. Zorg ervoor dat je vrienden op de hoogte zijn van je notebook-interesse-verslaving, zodat ze vanuit hun vakantieoorden boekjes voor je meenemen. Op die manier is mijn voorraad regelmatig aangevuld en omdat ik niet kan nalaten zelf boekjes te kopen, doe ik ze regelmatig cadeau. Al is het maar om mensen aan te sporen te gaan schrijven, tekenen of plakken. Het is veel meer dan alleen maar creatief bezig zijn, het is ook verwerken of nagenieten. Bewaren, herbeleven, doorgeven. Ik droom ervan dat mijn kleinkinderen ooit mijn schatten ontdekken en ermee aan de haal gaan.
Dit boekje met zilverdraad doorweven, is niet heel groot, A5 formaat.
Composities
De staande pagina’s dwongen me tot het maken kleine composities, die spelenderwijs ontstonden. Dit was mijn allereerste ideeënboek, dus ik begon voorzichtig, met op elke bladzijde een uitgeknipte foto en later begon ik er van alles bij te plakken en ontstonden pagina’s in kleur of op thema. Ik heb vooral geknipt en geplakt. Uit oude tijdschriften (Dat kan van alles zijn, maar ik gebruik vooral het Franse magazine100 idées van rond 1975-1980 (en sinds kort in Frankrijk weer opnieuw verschenen, toen men het archief vond en opnieuw geïnspireerd raakte door de prachtige reportages, breipatronen en originele ideeën) en oude National Geographics, beide bladen vaak te koop via Marktplaats of in kringloopwinkels)
Thema’s
Gaandeweg ging ik thema’s verzinnen, ik zocht bijvoorbeeld naar foto’s van moeders met kinderen, of huisjes op palen, of leuke losse voorwerpjes die ik bij elkaar plakte. Nog weer later gebruikte ik washitape, stempeltjes en stickers. Je moet wel je grenzen leren kennen, ik kon ook doorslaan. Maar nu ik met een nieuw collageboek bezig ben, merk ik dat ik toen de slag te pakken kreeg.
