Wees gerust, het loopt niet uit op een onoverzichtelijke verslaving, ineens is je boek vol en weet je geen kleur of kleurencombinaties meer te bedenken. Punt.
Nu worstel ik nog met afzonderlijke kleuren, ook die zich normaal niet bepaald in mijn belangstelling mogen verheugen. Nadat ik de babyvariant van roze, blauw, geel en groen bedacht, kwam ik uit bij lila. Ik heb een hekel aan lila. Maar ik verzamel nu wel plaatjes en stickers (kindertekeningen, washitapes, oude postzegels, etc, etc,) om twee bladzijden te kunnen vullen.
Gewoon doen
Vraag niet hoe ik werk, ik verzamel in de eerder genoemde oude luchtpostenveloppen de foto’s, teksten, sigarenbandjes. Ik gebruik tijdschriften, kranten, zakjes, briefpapier, en echt, als ik op straat een papiertje in de goede kleur zie liggen, raap ik het op. Ik heb het in Griekenland gedaan, schichtig links en rechts om me heen kijkend en niet aan honden denkend of aan van die mensen met poep aan hun schoenzolen. Nee, nee, vooral niet doen.
Plakken
Heb ik genoeg verzameld, dan ga ik wel schikken, ik heb twee liggende pagina’s tot mijn beschikking voor één kleur. Meestal gebruik ik voor elke bladzijde een grotere, opvallende foto en begin daar in het wilde weg kleinere plaatjes aan toe te voegen. De ene compositie wordt absoluut beter dan de andere, maar soms verrast het eindresultaat mezelf. Had ik niet gedacht dat die blaadjes die ik allemaal uit zat te knippen en met een Prittstift op het papier wurmde, er zo fascinerend zouden uitzien.
Kleurencombinaties
Nu ben ik bijna door de kleuren heen. En dan ga ik met twee kleuren aan het werk. Eerst met de complementaire kleuren, die elkaar verhevigen. Het groen met het rood, het blauw met oranje, het paars met geel. Ik heb het stiekem al gebruikt, maar een beetje onderhuids. En dan oranje met roze, lindegroen met zalmroze, aquamarijn met rood, kortom, mijn boek komt vol. Op enig moment.
